Dit is Yazmin. In maart 1987 is ze naar België gekomen. Haar man had een beurs gekregen voor de universiteit in Leuven. Hij zou daar vijf jaar zitten. Yazmin volgde hem met hun 2,5 jaar oude dochter.
In 1991, vroegen ze hem om één jaar in het Sint-Jan ziekenhuis in Genk te werken. Daarna zouden ze terug gaan naar Ecuador. Eén jaar langer in België, dat maakt geen verschil volgens Yazmin en haar man.
De eerste keer dat Yazmin in Genk aankwam met de trein wou ze de stad zien waar ze een jaar ging wonen. Nu is ze nog altijd hier. Genk is volgens Yazmin een moderne stad. Het grote Sint-Martinusplein met daarachter de grote gebouwen van de Dieplaan. Daar ging Yazmin en haar man in wonen, een dakappartement met terras op de achtste verdieping.
Yazmin komt ook van een moderne stad Guayaquil. Guayaquil ligt in Ecuador. Het is een van de kleinste landen in Zuid-Amerika. Het is nog steeds negen keer zo groot als België. Guayaquil is eigenlijk niet zo groot, maar als je het vergelijkt met Genk is het enorm. Yazmins huis was daar het hoogste van de buurt. Met een terras op de bovenste verdieping.
“Vanuit mijn huis kon je de ganse stad zien en verder weg zag je de bergen in het noorden en de haven in het zuiden. In het oosten was er de rivier, die je niet zag maar de stad stopte daar dus in je fantasie kon je de rivier toch zien.”
Het liefste keek Yazmin naar het westen, daar zag ze elke dag de zon onder gaan. Maar in Genk, als er zon was, zag ze vanop haar terras opnieuw de mooie zonsondergang en een schoon uitzicht. Ze zag de terril, de Sint Martinuskerk en de Grotestraat. Yazmin wist toen nog niet wat een terril was, maar ze moest vanzelf denken aan de bergen van Guayaquil. Ze voelde haar thuis.
